ΥΠΝΟΛΑΛΙΑ..

 

Δύο στους τρεις ανθρώπους το 67% μιλαν στον ύπνο τους, είτε αυτό σημαίνει ότι μιλούσαν σαν να είναι ξύπνιοι είτε ότι μουρμούριζαν ακατάληπτες λέξεις. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις η αιτία  είναι αθώα . Μερικές φορές, όμως, μπορεί να αποτελεί ένδειξη σοβαρής διαταραχής ύπνου. 

Ή μπορεί να αποτελεί ένδειξη υποκείμενου προβλήματος υγείας, αναφέρει η ιατρός ύπνου Dr. Michelle Drerup, από την Cleveland Clinic, στο Οχάιο.

Η υπνολαλία είναι είδος παραϋπνίας, δηλαδή ένα παθολογικό κινητικό φαινόμενο του ύπνου. 

Σε αντίθεση με την υπνοβασία, η ομιλία στον ύπνο συνήθως είναι άνευ σημασίας. 

Πολλές μορφές

Το παραμιλητό στον ύπνο μπορεί να έχει διάφορες μορφές, μπορεί ο πάσχων:

• Να ψιθυρίζει
• Να μιλάει με κανονική ένταση
• Να φωνάζει 
• Να εκφέρει πλήρεις, κατανοητές προτάσεις και να διεξάγει ολόκληρες συζητήσεις
• Να μιλάει ακαταλαβίστικα σε συνδυασμό με επιφωνήματα και ήχους

Το  πιθανότερο είναι πως 

δεν γνωρίζετε 

ότι μιλάτε στον ύπνο σας. 

Οι πιθανές αιτίες

Οι ακριβείς αιτίες του φαινομένου 

δεν είναι γνωστές. 

Ο ύπνος είναι μία πολύ ευαίσθητη 

διαδικασία που επηρεάζει την υγεία 

και την ευεξία με πολλούς τρόπους, 

λέει η Dr. Drerup. 

Αποτελείται από κύκλους, κάθε ένας 

εκ των οποίων διαρκεί περίπου 90 

λεπτά. 

Χρειαζόμαστε 4-5 τέτοιους κύκλους 

το 24ωρο για να νιώθουμε 

ανανεωμένοι και ξεκούραστοι.

Σε κάθε κύκλο, ο εγκέφαλος 

διέρχεται από τέσσερα διακριτά 

στάδια. 

Οτιδήποτε διαταράξει ή αποσπάσει 

την εστίαση του εγκεφάλου 

σε κάποιο από αυτά, πλήττει 

την ποιότητα του ύπνου μας.

Οι περισσότερες παραϋπνίες 

θεωρούνται ενδιάμεση κατάσταση 

μεταξύ ύπνου και αγρυπνίας, εξηγεί 

η Dr. Drerup. 

Επομένως το παραμιλητό στον ύπνο 

είναι πιθανότερο να συμβεί όταν 

διαταραχθεί για κάποιον λόγο ο 

ύπνος.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως 

συνηθισμένοι παράγοντες ευνοούν 

την ανάπτυξη της υπνολαλίας. 

Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται:

• Η έλλειψη ύπνου
• Η αποφρακτική άπνοια ύπνου
• Το άγχος και το στρες
• Η κατάχρηση αλκοόλ ή ουσιών
• Το τζετ λαγκ, δηλαδή η χρονική υστέρηση του βιολογικού ρολογιού

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι 

μερικές φορές η ομιλία στον ύπνο 

σχετίζεται με τα όνειρα. 

Αυτό όμως δεν ισχύει σε όλες τις 

περιπτώσεις.

Τα γονίδια και η ψυχική υγεία

Έχει επίσης βρεθεί 

ότι ενδεχομένως 

το παραμιλητό στον ύπνο έχει 

γενετική συνιστώσα. 

Τείνει να προσβάλλει συχνότερα 

άτομα της ίδιας οικογένειας, 

ενώ μελέτες σε διδύμους έχουν 

δείξει πως είναι πιο συχνό σε άτομα 

όλων των ηλικιών τα οποία:

• Υπνοβατούν
• Τρίζουν τα δόντια τους (βρουξισμός)
• Έχουν εφιάλτες

Όλες αυτές οι διαταραχές έχουν 

γενετική συνιστώσα, επομένως 

το ίδιο μπορεί να συμβαίνει με την 

υπνολαλία.

Η διαταραχή εκδηλώνεται επίσης 

συχνότερα σε πάσχοντες από 

ορισμένα προβλήματα ψυχικής 

υγείας, όπως το σύνδρομο του 

μετατραυματικού στρες.

Εάν το παραμιλητό στον ύπνο εκδηλώθηκε ξαφνικά μετά την ενηλικίωσή σας ή εμπεριέχει έντονο φόβο, φωνές ή βίαιες πράξεις, καλό είναι να συμβουλευθείτε έναν ιατρό ύπνου, συνιστά η Dr. Drerup.

Εκείνος μπορεί να σας υποβάλλει σε 

μελέτη ύπνου – μία ιατρική πράξη 

που απαιτεί να κοιμηθείτε στο 

Ιατρείο Ύπνου για ένα βράδυ, 

ώστε ο ιατρός να συλλέξει 

πληροφορίες για την λειτουργία του 

εγκεφάλου και του σώματός σας στη 

διάρκεια του ύπνου.

Με τη βοήθεια αυτών των 

πληροφοριών θα εξακριβώσει εάν η 

υπνολαλία σας οφείλεται σε άλλη 

διαταραχή ύπνου και θα σας 

προτείνει μέτρα αντιμετώπισης. 

Στα μέτρα αυτά μπορεί, λ.χ., να 

συμπεριλαμβάνεται αποφυγή της 

καφεΐνης, χαλάρωση πριν τον ύπνο 

κ.ά.

ΠΗΓΗ – www.iatropedia.gr

ΑΝΟΙΑ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΟΡΑΣΗ ΟΣΦΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΚΟΗ

 

Το Αλτσχάιμερ είναι νευρο εκφυλιστική νόσος, που αρχίζει με αργούς ρυθμούς και επιταχύνει με τα χρόνια. 

Είναι μη θεραπεύσιμη ανιατη και θανατηφόρα και καλυπτει το 60% με 70% των περιπτώσεων άνοιας. 

Το πιο κοινό πρόωρο σύμπτωμα της είναι η δυσκολία στην ανάκληση πρόσφατων συμβάντων 

(απώλεια βραχυπρόθεσμης μνήμης). 

Καθώς προχωρεί, εχουμε προβλήματα στη γλώσσα, στον προσανατολισμό , στις διακυμάνσεις της διάθεσης, στην απώλεια κινήτρων, στη μη αυτοεξυπηρέτηση και 

σε θέματα συμπεριφοράς.

Αν κάποιος σε προχωρημένη ηλικία ξεχνάει που έβαλε τα κλειδιά ή τα γυαλιά του, αυτό δεν σημαίνει ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ.

Η έκπτωση της μνήμης σίγουρα αποτελεί την πιο κοινή ένδειξη της νόσου που διαταράσσει την καθημερινότητα. 

Υπάρχουν και άλλα πρώιμα σημάδια που γίνονται πιο δύσκολα αντιληπτά και πρέπει να σας βάλουν σε υποψίες

Εάν παρατηρήσετε τα παρακάτω συμπτώματα σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο, πρέπει να επισκεφθείτε ειδικο προκειμένου να λάβετε σχετική βοήθεια ή να αποκλείσει άλλες πιθανές αιτίες.

Απάθεια

Ένας που βρίσκεται στα αρχικά στάδια της Αλτσχάιμερ μπορεί να αρχίσει να αποσύρεται από κοινωνικές δραστηριότητες που μέχρι πρόσφατα τον έκαναν χαρούμενο, όπως η συναναστροφή με φίλους ή η ενασχόληση με τα εγγόνια του. 

Η απροθυμία για συμμετοχή σε δραστηριότητες μπορεί να αναπτυχθεί σε πολύ πρώιμα στάδια της νόσου. 

Έρευνα έχει δείξει ότι η αδιαφορία  μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη της νόσου.

Αλλαγές στην υγιεινή ή την εμφάνιση

Η αδιαφορία και η απάθεια  επηρεάζει και τις καθημερινές συνήθειες. 

Πάσχοντες από Αλτσχάιμερ μπορεί να φορούν τα ίδια ρούχα για πολλές μέρες ή ξαφνικά να σταματήσουν να κάνουν μπάνιο.

Στα πρώτα στάδια της νόσου, όταν αρχίζει η απάθεια, το άτομο αμελεί την εμφάνισή του και αδιαφορεί για την εικόνα του. 

Άγχος και κατάθλιψη

Οσοι διαπιστώνουν ότι έχουν αρχίσει να ξεχνάνε, γίνονται ανήσυχοι. 

Επαναλαμβάνουν τις ίδιες ερωτήσεις σχετικά με απλά πράγματα 

(Πού πάμε; Πότε φεύγουμε;), επειδή τα έχουν ξεχάσει. 

Η αλλαγή περιβάλλοντος είναι επίσης κάτι που τους προκαλεί άγχος.

Ατομα με κατάθλιψη διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εκδηλώσουν άνοια και Αλτσχάιμερ αργότερα. 

Δεν είναι απολύτως σαφές αν η κατάθλιψη προκαλεί άνοια ή αποτελεί αντίδραση στην πάθηση.

Αλλαγές στην όραση

Σε προχωρημένη ηλικία στα πρώτα στάδια της νόσου μπορεί να ζητήσουν ιατρική βοήθεια για προβλήματα στην όρασή τους κατά την οδήγηση. 

Είναι όμως πιθανό το πρόβλημα να μην οφείλεται στην όραση, αλλά σε φθορά σημείων του εγκεφάλου λόγω του Αλτσχάιμερ. 

Οι αλλαγές στον εγκέφαλο μπορεί να οδηγήσουν ακόμη σε αλλαγές 

στην όσφρηση ή την ακοή.

ΜΙΚΡΟΒΙΩΜΑ...ΕΝΑ ΕΦΕΔΡΙΚΟ ΗΠΑΡ..

 Ξερουμε πλεον το σημαντικο ρολο του  εντερικου μικροβιωματος μας. και ποσο πρεπει να το προσεχουμε.

Σημερα μαθαινουμε πως μπορεί να γίνει πηγή για νέες θεραπείες χάρη στις μεταβολικές λειτουργίες των βακτηριδιων του.

Μια βασική λειτουργία των λειτουργικων κυτταρων  του ήπατος ειναι να αντιγράφουν βακτηριδια που αποικούν στο εντερικό μικροβίωμα των θηλαστικών, λειτουργώντας σαν ένα εφεδρικό ήπαρ που εχει τη δυνατοτητα να επιδρά στον μεταβολισμό της γλυκόζης και των αμινοξέων.

Αυτό ήταν το εύρημα προκλινικής μέλετης ερευνητών από την Ιατρική Σχολή Weill Cornell που δημοσιεύεται στο Cell Host & Microbe, και ανοίγει όπως φαίνεται τον δρόμο για νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις σε παθήσεις όπως τα ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (ΙΦΝΕ) και ο διαβήτης.

Ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ Chun-Jun Guo, επίκουρος καθηγητής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας και μέλος του Ινστιτούτου Μελέτης ΙΦΝΕ “Jill Roberts” της σχολής Weill Cornell, θέλησε να εξετάσει εμβριθώς πώς το ανθρώπινο  μικροβίωμα του εντέρου επηρεάζει την πρόσληψη θρεπτικών συστατικών από τα τρόφιμα που καταναλώνουμε. 

Τρώνε πριν από εμάς, παίρνοντας πρώτα τα θρεπτικά συστατικά από την τροφή που καταναλώνουμε και αφήνοντάς μας ό,τι απομείνει αφότου ικανοποιήσουν τις δικές τους διατροφικές ανάγκες δήλωσε ο Δρ Guo.

Μεταβολισμός των αμινοξέων

Ο πρώτος συγγραφέας Δρ Ting-Ting Li, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο εργαστήριο του Δρ Guo, με την ομάδα του, εξέτασαν εμπλοκή μικροβίων  που διαβιούν φυσικά στο έντερο στον μεταβολισμό των αμινοξέων, δομικών στοιχείων των πρωτεϊνών. Η ενεργειακή αξιοποίηση των αμινοξέων στα θηλαστικά γίνεται στο ήπαρ, μέσα από μονοπάτια όπως η τρανσαμίνωση και η οξειδωτική απαμίνωση

Λόγω περιορισμένων στοιχείων για τις μεταβολικές λειτουργίες των εντερικών βακτηριδιων, η ομάδα χρειάστηκε να εξετάσει περισσότερα από 100 διαφορετικά είδη και υπό διαφορετικά περιβάλλοντα για να καταλήξει στις ιδανικές πειραματικές συνθήκες.

Τα αποτελέσματα ανέδειξαν αρκετά είδη με ιδιαίτερα αποτελεσματική δράση στον μεταβολισμό διαφόρων διαιτητικών αμινοξέων. 

Για να επιβεβαιώσουν τη συμμετοχή τους στη μεταβολική διαδικασία, οι ερευνητές μετέφεραν τέτοια βακτηριδια στους γαστρεντερικούς σωλήνες ποντικιών, απ' όπου απουσίαζαν κατ' αρχάς τα συγκεκριμένα μικροβιακά είδη, και παρατήρησαν ότι τα επίπεδα αυτών των αμινοξέων μειώθηκαν στο έντερο και στην κυκλοφορία του αίματος των τρωκτικών.

Στη συνέχεια, η ομάδα προσδιόρισε στα βακτηριδια τα γονίδια  μεταβολισμού που ευθύνονταν για την εξάντληση των αμινοξέων. 

Ο κατάλογος ήταν μακρύς. Ανακαλύψαμε ότι σε ένα μόνο βακτηριδιο υπάρχουν πάνω από

 20 διαφορετικά γονίδια που κωδικοποιούν παρόμοια ενζυμική λειτουργία ανάφερε ο Δρ Guo και πρόσθεσε ότι τα κατάφεραν χάρη στη βελτίωση της τεχνικής διαγραφής γονιδίων CRISPR-Cas9 -γνωστή ως μοριακό/γενετικό ψαλίδι- για το εντερικό μικροβίωμα.

Οι επιστήμονες μετέφεραν τα ευρήματα από τις κυτταρικές καλλιέργειες στα πειραματόζωα χωρίς μικροβίωμα, χορηγώντας γενετικά τροποποιημένα στελέχη βακτηριδιων, ένα είδος κάθε φορά. 

Μπορούμε πλέον να χειριστούμε με ακρίβεια μεμονωμένα γονίδια για τον μεταβολισμό των αμινοξέων στο έντερο. 

Αυτό μας επιτρέπει να αξιολογήσουμε την ατομική λειτουργία αυτών των γονιδίων και να δούμε πώς επηρεάζουν πραγματικά την ομοιόσταση των αμινοξέων στον ξενιστή

 δήλωσε ο Δρ Guo.

Ομοιόσταση γλυκόζης και παραγωγή σεροτονίνης

Οι ερευνητές συμπέραναν επιπροσθέτως ότι η κατανάλωση μιας συγκεκριμένης κατηγορίας αμινοξέων επέτρεψε στα μικρόβια του εντέρου να μεταβάλουν την ομοιόσταση της γλυκόζης στο αίμα των ποντικιών. Περαιτέρω ανάλυση αποκάλυψε ότι, με αλλαγές στη διαθεσιμότητα των αμινοξέων, τα μικρόβια άρχισαν να επηρεάζουν την παραγωγή του νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη, ο οποίος με τη σειρά του μεταβάλλει τη ρύθμιση της γλυκόζης.

Πολλές από αυτές τις μεταβολικές λειτουργίες μπορούν να γίνουν από το ήπαρ, αλλά τώρα διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν ένζυμα με συγκρίσιμη λειτουργικότητα που κωδικοποιούνται από το εντερικό μικροβίωμα και μπορούν να κάνουν τα ίδια ή παρόμοια πράγματα ανέφερε ο Δρ Guo. 

Είναι σαν να υπάρχει ένα δεύτερο ήπαρ που λειτουργεί στο έντερο.

Η ερευνητική ομάδα επιχειρεί πλέον να βελτιώσει τη ρύθμιση των βακτηριδιακών ενζύμων και να ανακαλύψει πώς συνδυασμοί διαφορετικών ειδών επηρεάζουν τον μεταβολισμό των αμινοξέων.

Παράλληλα, σχολιάζουν οι επιστήμονες, έχει διαπιστωθεί ότι σε άτομα με μεταβολικά και πεπτικά νοσήματα, ορισμένα από τα γονίδια των βακτηριδιων που ανέδειξε η μελέτη απορρυθμίζονται. 

Τα φάρμακα, που στοχεύουν σε συγκεκριμένα μικροβιακά γονίδια ή τροποποιημένα στελέχη βακτηριδι ων,  θα μπορούσαν ενδεχομένως να προσφέρουν νέους τρόπους για τη διαχείριση τέτοιων καταστάσεων και να γίνουν βιοδείκτες για ασθένειες όπως ο διαβήτης τύπου ΙΙ ή τα ΙΦΝΕ.

 

ygeiamou.gr

ΓΑΣΤΡΕΝΕΡΙΤΙΔΑ..ΤΙ ΤΡΩΜΕ..

 

Τωρα ξερουμε πλεον πως συμπτώματα γαστρεντερίτιδας είναι 

διάρροια, ναυτία,  εμετός,  οξύς πόνος στην κοιλιά, πυρετός,  μυϊκοί πόνοι και πονοκέφαλος. 

Τα συμπτώματα αυτά ποικίλουν σε ένταση και συνήθως διαρκούν από 1-3 μέρες και σε ακραίες περιπτώσεις μπορούν να διαρκέσουν εώς και δέκα.

 Είναι σημαντικό να πλένουμε πολύ καλά τα χέρια μας και στη συνέχεια τα φρούτα, τα λαχανικά και τις επιφάνειες εργασίας των τροφών. 

Θα πρέπει να μαγειρεύουμε πολύ καλά κρέας, πουλερικά,  ψάρια,  θαλασσινά και τα αυγά. 

Όταν ξεπαγώνουμε τρόφιμα θα πρέπει η διαδικασία αυτή να γίνεται σταδιακά μέσα στο ψυγείο και όχι έξω στον πάγκο της κουζίνας.

Στην περίπτωση που νοσήσουμε από γαστρεντερίτιδα, η δίαιτα έχει ως στόχο να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα. 

Να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας, να αποφύγουμε την αφυδάτωση και να διατηρήσουμε τους ηλεκτρολύτες μας σε ισορροπία. 

Οι ηλεκτρολύτες νάτριο, κάλιο είναι ι απαραίτητοι για να μπορεί το σώμα μας να λειτουργεί σωστά. 

Οι διάρροιες ή οι έμετοι μπορούν να οδηγήσουν εύκολα σε έλλειψη ηλεκτρολυτών ή αφυδάτωση.

Κατά τη διάρκεια της χρειαζόμαστε τροφές που θα μας ενυδατώσουν, θα αναπληρώσουν τις ενδεχόμενες απώλειες των ηλεκτρολυτών και θα είναι θρεπτικές. 

Η τροφή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Με μια  σωστή δίαιτα τα τοιχώματα του γαστρεντερικού σωλήνα θα επουλωθούν πιο γρήγορα και θα επανακτήσουμε έτσι τη χαμένη μας δύναμη.

Διατροφικά tips για τη διαχείριση της γαστρεντερίτιδας

Μικρές ποσότητες υγρών κάθε 5-10’ για να αποφύγετε την αφυδάτωση. 

Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας υγρών με μιας μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα του εμετού. 

Νερό, τσάι ή του βουνού,  αφήσετε τα φύλλα του τσαγιού για μερικα λεπτα σε ζεστό νερό. 

Αν έχετε κάνει εμετό,  20-30’ μέχρι να ηρεμήσει το στομάχι σας και μετά φάτε.

Καταναλώστε μικρά και συχνά γεύματα.

Αρχικά σκέτη σούπα ζωμό με βραστή πατάτα χωρίς τη φλούδα, άσπρο ρύζι, ψωμί, φρυγανιές, μήλο, μπανάνα και βραστά καρότα. 

Στη συνέχεια μπορείτε να φάτε και λίγο βραστό στήθος κοτόπουλο.

Μετα τα έντονα συμπτώματα του εμετού και της διάρροιας 

ξεκινήστε με μία δίαιτα που θα περιλαμβάνει εύπεπτες τροφές. Τροφές δηλαδή χαμηλές σε φυτικές ίνες και με ήπια γεύση. 

Οπως άπαχο κρέας με ελάχιστο λάδι, άπαχο ψάρι μπακαλιάρο, ζυμαρικά, βραστά σφιχτα αυγά.

Καταναλώστε τροφές που σας αρέσουν και ξέρετε ότι τις ανέχεστε καλά.

Μόλις επανέλθει η όρεξή σαςκαι νιώθετε καλά, μπορείτε να τρώτε κανονικά

Κατά τη διάρκεια της γαστρεντερίτιδας δεν πινουμε:

καφέ,αναψυκτικά τύπου κόλα χυμους, αναψυκτικά, αθλητικά ποτά, αποξηραμένα φρούτα Εσπεριδοειδή φρούτα: 

πορτοκάλι, γκρέιπφρουτ, μανταρίνια, λεμόνι

Λιπαρές τροφές: 

τηγανιτα , πίτσα, fast food

Πικάντικες τροφές: 

καυτερές  τροφές

Γάλα και γαλακτομικά προϊόντα που περιέχουν λακτόζη

ΑΛΚΟΟΛ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΜΙΚΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ..ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ

Ολοι μας μεχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι ένα ποτηράκι κρασί την ημέρα είναι καλό για την καρδιά. 

Υπάρχει όμως μια σοβαρή περίπτωση να είναι επιβαρυντικό αυξάνοντας τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής..

Έρευνα σε πληθυσμό 108.000 ανθρώπων έδειξε ότι οι άνθρωποι που πίνουν συστηματικά μικρές ποσότητες αλκοόλ διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής, μιας καρδιακής αρρυθμίας η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας και η οποία αποτελεί την πιο συχνή αιτία ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου..

Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στην European Heart Journal έδειξε ότι συγκριτικά με την αποχη απο αλκοόλ η πόση ενός αλκοολούχου ποτού την ημέρα συσχετίστηκε με αυξημένο κατά 16% κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής κατά τη διάρκεια μιας περιόδου παρακολούθησης 14 ετών.

Ενα αλκοολούχο ποτό περιέχει 12γρ αιθανόλης που αντιστοιχούν σε 

ένα μικρό (120ml) ποτήρι κρασί μια μικρή μπιρα (330ml) ή 40ml δυνατού αλκοολούχου ποτού.

Είναι γνωστό βάσει ερευνών ότι η κατανάλωση αλκοόλ συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, καθώς και ότι 

Η μικρή κατανάλωση αλκοόλ σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων, αλλά μέχρι σήμερα δεν ήταν ξεκάθαρο 

τι ακριβώς ισχύει στην περίπτωση της κολπικής μαρμαρυγής.

Ερευνα που διεξήχθη από την καθηγήτρια Renate Schnabel καρδιολόγο στο Καρδιαγγειακό Κεντρο του Πανεπιστ Hamburg-Eppendorf, δεν έδειξε ωστόσο κάτι αντίστοιχο αναφορικά με την κατανάλωση μικρής ποσότητας αλκοόλ και τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι  οι χαμηλές δόσεις αλκοόλ συσχετίστηκαν με κίνδυνο για κολπική μαρμαρυγή. 

Αυτό υποδηλώνει ότι ο αυξημένος κίνδυνος κολπικής μαρμαρυγής σε άτομα που πίνουν μικρές ποσότητες αλκοόλ δεν πυροδοτήθηκε από καρδιακή ανεπάρκεια.

Με απλά λόγια η νέα έρευνα δείχνει σύμφωνα με την καθηγητρια Schnabel ότι η χαμηλή καθημερινή κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής.   

Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά καθώς η τακτική κατανάλωση αλκοόλ, 

το” ένα ποτήρι κρασί την ημέρα “

για την προστασία της καρδιάς, όπως συνιστάται συχνά στα MME, δεν θα πρέπει πλέον να προτείνεται χωρίς την προηγούμενη εξισορρόπηση των κινδύνων και πιθανών οφελών για όλες τις καρδιοπάθειες, συμπεριλαμβανομένης της κολπικής μαρμαρυγής τονίζει η καθηγήτρια.

Οι ερευνητές ανέλυσαν πληροφορίες για 107.845 άτομα που συμμετείχαν σε πέντε κοινοτικές μελέτες στη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, τη Δανία και την Ιταλία.

Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε ιατρικές εξετάσεις όταν συμμετείχαν στις μελέτες μεταξύ του 1982 και 2010 και παρείχαν πληροφορίες σχετικά με το ιατρικό ιστορικό τους, τον τρόπο ζωής τους (συμπεριλαμβανομένης της κατανάλωσης αλκοόλ και καπνού), την απασχόληση και το επίπεδο εκπαίδευσης. 

Συνολικά 100.092 συμμετέχοντες δεν είχαν κολπική μαρμαρυγή κατά την εγγραφή τους και η μέση ηλικία τους ήταν σχεδόν 48 χρόνια 

(εύρος ηλικίας 24-97 ετών).

Κατά τη περίοδο παρακολούθησης σχεδόν 14 ετών, 5.854 άτομα εμφάνισαν κολπική μαρμαρυγή. 

Οι συσχετίσεις μεταξύ της κατανάλωσης αλκοόλ και του κινδύνου κολπικής μαρμαρυγής ήταν παρόμοιες για όλους τους τύπους αλκοολούχων ποτών, για άνδρες και γυναίκες.

Εκτός από τον 16% αυξημένο κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής για τα άτομα που κατανάλωναν μόνον ένα αλκοολούχο ποτό την ημέρα, σε σύγκριση με όσους απείχαν από το αλκοόλ, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος αυξήθηκε με την αύξηση της πρόσληψης αλκοόλ -έως και δύο ποτά την ημέρα συσχετίστηκαν με αυξημένο κατά 28% κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής και αυτό αυξήθηκε στο 47% για όσους κατανάλωναν περισσότερα από τέσσερα.

Ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο οι μέτριες ποσότητες αλκοόλ θα μπορούσαν να προκαλέσουν κολπική μαρμαρυγή δεν είναι γνωστός. Μελέτες έχουν δείξει ότι η υψηλή κατανάλωση αλκοόλ σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει καρδιακές ενοχλήσεις σε μερικούς ανθρώπους και σε μερικούς ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή, μικρές ποσότητες αλκοόλ μπορούν να προκαλέσουν επεισόδια αρρυθμίας.

Βεβαίως η μελέτη ήταν παρατηρητική και δεν αποδεικνύει ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ επιφέρει κολπική μαρμαρυγή, αλλά ότι παρατηρήθηκε ένας συσχετισμός. Ίσως αυτό που πρέπει να διερευνηθεί περισσότερο είναι ο πραγματικό καρδιαγγειακό όφελος της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ.

ygeiamou.gr